''Marcowe fiołki'' - Sarah Jio

Ostatnio, będąc w bibliotece, postanowiłam sięgnąć po książkę ''Marcowe fiołki'', którą napisała Sarah Jio, której do tej pory nie znałam. Ta pozycja z literatury pięknej wydawała mi się ciekawa, ponieważ na różnych stronach przeczytałam wiele opinii na jej temat i większość z nich była pozytywna.

Książka opowiada o losach dorosłej Emily, która kilka lat temu była bardzo szczęśliwą kobietą. Niestety nadchodzi jej pechowy czas. Mąż zostawia ją dla innej kobiety, jej kariera pisarska jest na skraju tragedii, nie potrafi napisać niczego sensownego. Ze względu na wydarzenia, Emily postanawia wyjechać na wyspę, za namową przyjaciółki. Na wyspę, którą często odwiedzała w dzieciństwie i teraz chce na niej odetchnąć. Nie spodziewając się niczego specjalnego, kobieta odkrywa pamiętnik z historią rodzinną z przeszłości, która okazuje się wielką zagadką i tajemnicą. Spotyka też artystę Jacka, od którego jej ciotka każe się trzymać z daleka. Co z tego wyniknie?

Szczerze powiedziawszy nie spodziewałam się jakiejś rewelacji po tej pozycji. Autorka mi dotychczas nieznana, książka, o której wcześniej nie słyszałam; dopiero niedawno stała się bardziej popularna. A jednak tak bardzo się myliłam! Ogromnie się cieszę, że ta lektura wpadła mi w ręce! Po pierwszych stronach stwierdziłam, że będzie to opowieść o przygnębionej kobiecie, którą zostawił mężczyzna jej życia i będzie próbowała się pozbierać po nieszczęsnej zdradzie. Z każdą następną stroną zmieniałam zdanie. Naprawdę polubiłam Emily, jak i wszystkich innych bohaterów, żaden nie był irytujący, każdy z innym charakterem i do tego zarysowanym w taki sposób, że od razu zapamiętywałam kto jest kim. Autorka oddała piękno i atmosferę wyspy; opisała ją tak, że czułam się cząstką tej ziemi. Połączenie historii miłosnej i rodzinnej tajemnicy z przeszłości jest niesamowitą mieszanką, którą pokochałam. Książka pokazuje, że przeszłość zawsze do nas wróci i miłość może być wieczna. Nie mogłam oderwać się od lektury, każdy koniec rozdziału zachęcał mnie do czytania dalej. Cały czas żałowałam, że jestem coraz bliżej końca tej opowieści. Rozwiązanie zagadki i koniec książki były dla mnie wielkim zaskoczeniem, którego się nie spodziewałam. No i oczywiście uroniłam łezkę na koniec ;)
Dodatkowo za sprawą wydawnictwa Znak w książce brak pomyłek i szata graficzna przypadła mi do gustu. Nie wiem czemu, ale okładka również mi się spodobała.

Myślę, że w recenzji nie da się całkowicie oddać piękna tej książki i żeby poznać ją dokładnie trzeba samemu po nią sięgnąć i poznać tę historię. Nie zawiedziecie się na niej, bo jest warta tych niezliczonych ciepłych słów, zgromadzonych w wielu opiniach. 

______________________________________________________________________________________________

                                                   Wyzwanie czytelnicze: Przeczytam tyle, ile mam wzrostu- 2cm
                                                                         Przypominam o KONKURSIE